Aleksander Graham Bell
Alexander Graham Bell
Alexander Graham Bell (ur. 3 marca 1847 w Edynburgu, zm. 2 sierpnia 1922 w Beinn Bhreagh, Nowa Szkocja w Kanadzie) – szkocki wynalazca telefonu i kilkudziesięciu innych wynalazków telekomunikacyjnych. Z zawodu był logopedą i nauczycielem muzyki.
Graham Bell był też współzałożycielem dwóch znanych czasopism Science i National Geographic.
W 1870 Bell wyjechał do Kanady na rehabilitację po zapaleniu płuc. W trakcie tego pobytu zaproponowano mu pozycję profesora fizjologii dźwięku na Uniwersytecie w Bostonie. Ojciec jego żony, Mabel, był bardzo zamożnym człowiekiem i gdy dowiedział się o pomyśle Bella na skonstruowanie elektrycznego wzmacniacza dźwięku dla niedosłyszących (Bell był nauczycielem głuchoniemych), postanowił finansować te badania. W ramach tych badań opatentował głośnik i mikrofon. Były one jednak zbyt duże i wymagały zbyt dużych źródeł zasilania, aby można je było użyć do budowy urządzenia, które niedosłyszący mogliby nosić przy sobie. Połączył jednak jedno z drugim i uzyskał urządzenie przekazujące dźwięk na odległość. Dwa takie urządzenia połączone razem w ten sposób, że na każdym końcu znajduje się jeden mikrofon i jeden głośnik dały w rezultacie urządzenie – telefon.
Bell Telephone Company
Alexander Bell i jego teść zdecydowali się założyć przedsiębiorstwo Bell Telephone Company, aby rozpowszechnić wynalazek Bella. Wynalazek ten zrobił furorę na pokazie w Filadelfii, Bell dostał astronomiczną na owe czasy nagrodę 50 000 dolarów od Filadelfijskiego Towarzystwa Naukowego i rozpoczął z teściem produkcję swojego wynalazku.
Bell Telephone Company została później przekształcona w AT&T, do niedawna największą firmę telekomunikacyjną świata. Po osiągnięciu sukcesu komercyjnego Bell założył sieć laboratoriów badawczych, które po jego śmierci nazwano Bell Laboratories. Po przekształceniu Bell Telephone Company w AT&T laboratoria Bella stały się głównym ośrodkiem badawczym tej firmy.
Wkład w rozwój lotnictwa
Mało znanym fragmentem działalności Bella był jego wkład w rozwój lotnictwa. Na wieść o sukcesach braci Wright i za radą żony, Mabel Bell, zgromadził wokół siebie grupę entuzjastów, w skład której wchodzili: Frederick “Casey” Baldwin, wieloletni współpracownik Bella – Douglas McCurdy i amerykański wojskowy, porucznik Thomas Selfridge – jedyny oficer amerykańskich sił zbrojnych, który od początku wierzył w przyszłość lotnictwa. Zawiązana w Halifaksie spółka tej czwórki – Aerial Experiment Association – za pieniądze Mabel Bell w ciągu półtora roku prac doprowadziła do historycznego dla Kanady wydarzenia: kontrolowanego lotu maszyny o nazwie Silver Dart nad zamarzniętymi wodami jeziora Bras d’Or w Nowej Szkocji.
23 lutego 1909 roku pilotowana przez Douglasa McCurdy Silver Dart wzbiła się na wysokość 9 metrów i w ciągu 40-sekundowego lotu pokonała odległość 800 metrów. Był to pierwszy w Kanadzie lot maszyny cięższej od powietrza i pierwszy taki lot w wykonaniu obywatela Imperium Brytyjskiego. Kolejny lot następnego dnia, 24 lutego, pozwolił już na pokonanie dystansu czterech i pół mili.
Alexander Graham Bell, naturalizowany Amerykanin, doprowadził do tego wydarzenia w niesprzyjających warunkach wietrznej Nowej Szkocji właśnie po to, by był to “kanadyjski” lot i by w ten sposób odwdzięczyć się swojej nowej ojczyźnie za gościnę po emigracji ze Szkocji.
Dzieciństwo i młodość
Aleksander Graham Bell urodził się 3 marca 1847 roku w Szkocji, w Endenburgu, a zmarł 2 sierpnia 1922 roku w swoim domu w Kanadzie. Był najstarszym dzieckiem Elizy i Aleksandra Grahama Bella. Wynalazca, pomimo tego, że nie był głuchy, uczył się w szkole dla głuchoniemych, zresztą pewnie tylko dla tego, że jego ojciec był właścicielem i dyrektorem budynku. To właśnie tam nauczył się języka migowego oraz czytania z ruchu warg. Po ukończeniu szkoły, młody Aleksander rozpoczął naukę na Politechnice w swoim rodzinnym mieście, potem zaczął robić tam karierę naukowa. Z wykształcenia Bell był lekarzem i nauczycielem dla głuchoniemych. Aleksandra już od wczesnego dzieciństwa fascynowała elektryczność i możliwość zastosowania jej do przenoszenia i wzmacniania dźwięku. Jego życiową pasją było skonstruowanie urządzenia, które pozwoliłoby słyszeć osobom niedosłyszącym. Inspiracją tego pomysłu z pewnością była jego matka-osoba słabo słysząca, a wiarę dała mu ?Epoka pary i elektryczności?. Telefon był w takim razie ?produktem ubocznym? w realizacji marzenia Bella.
Wyjazd do Kanady
W 1870 roku Bell bardzo ciężko zachorował na zapalenie płuc. Na szczęście wyzdrowiał i wyjechał do Kanady na rehabilitacje po chorobie. W trakcie leczenia (1872 r.) zaproponowano mu stanowisko profesora fizjologii dźwięku na Uniwersytecie, to właśnie tam poznał przyszłą żonę Mabel Hubbard. Już wtedy stało się oczywista sprawa, że Bell już nigdy nie wróci do swojego rodzinnego miasta. Ojciec Mabel był bardzo zamożnym człowiekiem i widząc w pomyśle zięcia nadzieję dla swojej córki, która podobnie jak matka Bella była osobą niedosłyszącą sfinansował pierwsze małe laboratorium. Przy pracy w laboratorium pomagał mu Tomas Watson. To właśnie do niego Bell wykonał pierwszą rozmowę telefoniczną, gdy wylał na spodnie kwas z baterii. Wypowiedziane przez telefon słowa brzmiały: ?Panie Watson, proszę tu przyjść, potrzebuję pana? (?Mr. Watson — come here — I want to see you.?). To wiekopomne, jak się okazało, wołanie Bell odnotował w swoim dzienniku laboratoryjnym 10 marca 1876 roku. Słowa te przeszły już do historii ludzkości.
Jak powstał telefon?
Pierwszymi owocami pracy w laboratorium była słuchawka i mikrofon. Dzięki elektrycznemu połączeniu powstało urządzenie wzmacniające głos. Było ono jednak zbyt duże wymagały zbyt dużych źródeł zasilania, aby można je przenosić. Praca nad tym urządzeniem trwała ponad trzy lata, nieraz Aleksander pracował po nocy, nie dziwmy się, więc że Bell był niezadowolony z swoich rezultatów. Jednak jego żona podsunęła mu pomysł, aby połączyć słuchawkę z mikrofonem. Dwa takie wynalazki połączone ze sobą, za pomaca kabla dały w rezultacie możliwość porozumiewania się na odległość. Aleksander nazwał to urządzenie Telefonem (tele – zdalny, phonetics – fonetyka – mowa).
Polecamy: